Het hoofd bieden aan uitdagingen op het gebied van brandbeveiliging in de afval- en recyclingsector

Afval vind je op elk perceel, van residentieel tot industrieel. Hoe met dit afval wordt omgegaan, verschilt van land tot land en van regio tot regio. Hele bedrijven maken hun werk van het aannemen en verwerken van afval. Sommige sorteren en recyclen materialen als plastic, papier en glas. Sommige verzamelen of ontvangen alles wat van waarde kan zijn voor de onderdelen en componenten ervan, met inbegrip van elektrische apparaten en apparaten die op batterijen werken. Andere verzamelen nog steeds gemengd of niet-recycleerbaar afval en brengen dit naar hun stortplaats of verbrandingsinstallatie. De onvoorspelbare combinatie van materialen en stoffen die op afvalbeheerlocaties terechtkomen, plus de omstandigheden en operationele activiteiten, maken het gevaarlijke omgevingen met voortdurend hoge brandrisico's.

De afgelopen tientallen jaren zijn lithiumbatterijen meer dan ooit gebruikt in draagbare, handheld apparaten, speelgoed en gadgets. Kleine knoopcellen worden ook in wenskaarten aangebracht voor audio of animatie. Deze worden vaak onbewust op de verkeerde manier verwijderd, hetzij bij recycling - en vanwege de glitter of de gelijmde elementen kunnen de kaarten niet als papier worden gerecycled - hetzij bij het gewone huisvuil met de batterij er nog in. Deze batterijen kunnen gemakkelijk ontbranden of brand verspreiden, of zelfs ontbranden als ze oververhit raken.

Zelfs voor de Covid-19-pandemie konden consumenten antibacteriële handzepen, gels en doekjes kopen voor dagelijks gebruik. De verkoop van deze artikelen is echter sinds 2020 enorm gestegen. Bovendien beschikt nu elk pand waar veel bezoekers komen, van winkels en cafés tot hotels en kantoorgebouwen, over handdispensers. Oppervlakken worden afgeveegd met vergelijkbare antibacteriële reinigingsmiddelen. Deze producten bevatten doorgaans 60-70% alcohol, waardoor ze uiterst ontvlambaar zijn. Voor de gezondheidssector geeft de WHO zelfs richtlijnen ten behoeve van de opslag, het gebruik en de verwijdering ervan, zoals: "er moeten risicobeoordelingen worden uitgevoerd over het gebruik van alcoholische handontsmettingsmiddelen... en de verwijdering van gebruikte houders/dispensers en verlopen voorraden, rekening houdend met brandrisico's." Maar de gemiddelde consument gooit gebruikte doekjes bij het gewone huisvuil en recyclet misschien plastic gelflessen, waardoor het brandgevaar op afvalverwerkingslocaties nog groter wordt.

Voorwerpen die we vaak weggooien kunnen explosiegevaar opleveren of ervoor zorgen dat vlammen zich binnen enkele seconden verspreiden. Spuitbussen, cosmeticaresten of schoonmaakmiddelen, aanstekers en kapotte gadgets dragen allemaal bij tot afvalbergen. Bronnen van hitte en beweging graafmachines, sorteertransportbanden of verdichtingsmachines, sterk zonlicht, windtunnels tussen constructies en afvalhopen, en menselijke activiteit op de bouwplaats - kunnen deze combinatie van brandgevaarlijke stoffen allemaal verschuiven en in beroering brengen. Bij ontbranding worden de vlammen waarschijnlijk door het afval zelf en door droge, stoffige omstandigheden continu gevoed. Hierdoor kunnen branden zich binnen enkele minuten over een groot gebied verspreiden, met gevaar voor leven en milieu door de vlammen, giftige rookwolken van brandende chemicaliën of materialen.

Een ander kenmerk van afvalbeheer- en verwerkingslocaties is dat veel van deze percelen zich geheel of gedeeltelijk buitenshuis bevinden. Er is een verder risico dat mensen buiten de openingstijden ongesorteerd afval dumpen, als brandbare materialen of stoffen die de reguliere vuilnisophaaldienst niet accepteert. Bovendien kunnen niet alleen winderige omstandigheden en fel zonlicht smeulende branden veroorzaken en laten ontbranden. Deze open gebieden staan open voor aanvallen door brandstichters, vooral 's nachts. Vuur stopt niet aan de rand van het bedrijfsterrein - het raast verder langs alle gebouwen en machines die het op zijn weg vindt. Zelfs wanneer de brandweer ter plaatse komt, betekent de snelheid van branden op afvalverwerkingsinstallaties vaak dat het te laat is om nog iets te redden.